Feria V post Ss.mam Trinitatem
SS.MI CORPORIS ET SANGUINIS CHRISTI
Sollemnitas
Ubi sollemnitas Ss.mi Corporis et Sanguinis Christi non est de præcepto servanda, assignatur, tamquam diei proprio, dominicæ post Ss.mam Trinitatem.
Ad I Vesperas
Ad Invitatorium
Ad Officium lectionis
Ad Laudes matutinas
Ad Horam mediam
Ad II Vesperas
Hymnus
Psalmodia
Ant. 1 Miserátor Dóminus escam dedit timéntibus se in memóriam suórum mirabílium.
Psalmus 110 (111)
Confitébor Dómino in toto corde meo,*
in consílio iustórum et congregatióne.
Magna ópera Dómini,*
exquirénda ómnibus, qui cúpiunt ea.
Decor et magnificéntia opus eius,*
et iustítia eius manet in sæculum sæculi.
Memóriam fecit mirabílium suórum,*
miséricors et miserátor Dóminus.
Escam dedit timéntibus se;*
memor erit in sæculum testaménti sui.
Virtútem óperum suórum annuntiávit pópulo suo,†
ut det illis hereditátem géntium;*
ópera mánuum eius véritas et iudícium.
Fidélia ómnia mandáta eius,†
confirmáta in sæculum sæculi,*
facta in veritáte et æquitáte.
Redemptiónem misit pópulo suo,*
mandávit in ætérnum testaméntum suum.
Sanctum et terríbile nomen eius.*
Inítium sapiéntiæ timor Dómini,
intelléctus bonus ómnibus faciéntibus ea;*
laudátio eius manet in sæculum sæculi.
Ant. Miserátor Dóminus escam dedit timéntibus se in memóriam suórum mirabílium.
Ant. 2 Qui pacem ponit fines Ecclésiæ, fruménti ádipe sátiat nos Dóminus.
Psalmus 147 (147 B)
Lauda, Ierúsalem, Dóminum;*
colláuda Deum tuum, Sion.
Quóniam confortávit seras portárum tuárum,*
benedíxit fíliis tuis in te.
Qui ponit fines tuos pacem*
et ádipe fruménti sátiat te.
Qui emíttit elóquium suum terræ,*
velóciter currit verbum eius.
Qui dat nivem sicut lanam,*
pruínam sicut cínerem spargit.
Mittit crystállum suam sicut buccéllas;*
ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?
Emíttet verbum suum et liquefáciet ea,*
flabit spíritus eius, et fluent aquæ.
Qui annúntiat verbum suum Iacob,*
iustítias et iudícia sua Israel.
Non fecit táliter omni natióni,*
et iudícia sua non manifestávit eis.
Ant. Qui pacem ponit fines Ecclésiæ, fruménti ádipe sátiat nos Dóminus.
Ant. 3 Amen, amen dico vobis: Non Móyses dedit vobis panem de cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum, allelúia.
Canticum Ap 11, 17-18; 12, 10b-12a
Grátias ágimus tibi,*
Dómine Deus omnípotens,
qui es et qui eras,*
quia accepísti virtútem tuam magnam
et regnásti.
Et irátæ sunt gentes,*
et advénit ira tua, et tempus mortuórum iudicári,
et réddere mercédem servis tuis
prophétis et sanctis*
et timéntibus nomen tuum, pusíllis et magnis.
Nunc facta est salus et virtus et regnum Dei nostri*
et potéstas Christi eius,
quia proiéctus est accusátor fratrum nostrórum,*
qui accusábat illos ante conspéctum Dei nostri
die ac nocte.
Et ipsi vicérunt illum propter sánguinem Agni*
et propter verbum testimónii sui;
et non dilexérunt ánimam suam*
usque ad mortem.
Proptérea lætámini, cæli*
et qui habitátis in eis.
Ant. Amen, amen dico vobis: Non Móyses dedit vobis panem de cælo, sed Pater meus dat vobis panem de cælo verum, allelúia.
Lectio brevis 1 Cor 10, 16-17
Calix benedictiónis, cui benedícimus, nonne communicátio sánguinis Christi est? Et panis, quem frángimus, nonne communicátio córporis Christi est? Quóniam unus panis, unum corpus multi sumus, omnes enim de uno pane participámur.
Responsorium breve
R/. Panem cæli dedit eis, * Allelúia, allelúia. Panem.
V/. Panem angelórum manducávit homo. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Panem.
Ad Magnificat, ant. O quam suávis est, Dómine, spíritus tuus, qui, ut dulcédinem tuam in fílios demonstráres, pane suavíssimo de cælo præstito, esuriéntes reples bonis, fastidiósos dívites dimíttens inánes.
Preces
Christus in cena, ad quam omnes invítat, corpus et sánguinem suum tradit pro mundi vita. Ipsum deprecémur: Christe, panis cæléstis, da nobis vitam ætérnam.
Christe, Fíli Dei vivi, qui eucharístiæ cenam in tui commemoratiónem fácere præcepísti,
—Ecclésiam tuam fidéli dita mysteriórum celebratióne.
Christe, sacérdos Altíssimi únice, qui sacraménta tua offerénda sacerdótibus commisísti,
—in mores eórum íngere, quæ in signis tríbuit celebráre.
Christe, manna de cælo, qui omnes de uno pane participántes unum éfficis corpus,
—pacem et concórdiam ómnium in te credéntium réfove.
Christe, cæléstis médice, qui remédium immortalitátis et pignus resurrectiónis per tuum panem præbes,
—ægrótis sanitátem et spem vivam peccatóribus redde.
Christe, rex ventúre, qui mystéria in mortem tuam annuntiándam donec veníres ut celebraréntur mandásti,
—omnes, qui in te decessérunt, fac resurrectiónis tuæ partícipes.
Pater noster.
Oratio
Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quæsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.
V/. Dómine, lábia.
Ant. Panem vitæ, Christum Dóminum, veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus vel Iubiláte Dómino vel Deus misereátur nostri vel Dómini est terra.
Hymnus
Psalmodia
Ant. 1 Dícite invitátis: Ecce prándium meum parávi, veníte ad núptias, allelúia.
Psalmus 22 (23)
Dóminus pascit me, et nihil mihi déerit:*
in páscuis viréntibus me collocávit,
super aquas quiétis edúxit me,*
ánimam meam refécit.
Dedúxit me super sémitas iustítiæ*
propter nomen suum.
Nam et si ambulávero in valle umbræ mortis,
non timébo mala,*
quóniam tu mecum es.
Virga tua et báculus tuus,*
ipsa me consoláta sunt.
Parásti in conspéctu meo mensam*
advérsus eos, qui tríbulant me;
impinguásti in óleo caput meum,*
et calix meus redúndat.
Etenim benígnitas et misericórdia
subsequéntur me*
ómnibus diébus vitæ meæ,
et inhabitábo in domo Dómini*
in longitúdinem diérum.
Ant. Dícite invitátis: Ecce prándium meum parávi, veníte ad núptias, allelúia.
Ant. 2 Si quis sitit, véniat ad me et bibat fontem ætérnum.
Psalmus 41 (42)
Quemádmodum desíderat cervus
ad fontes aquárum,*
ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
Sitívit ánima mea ad Deum, Deum vivum;*
quando véniam et apparébo ante fáciem Dei?
Fuérunt mihi lácrimæ meæ panis die ac nocte,*
dum dícitur mihi quotídie: «Ubi est Deus tuus?».
Hæc recordátus sum et effúdi in me
ánimam meam;†
quóniam transíbam in locum
tabernáculi admirábilis*
usque ad domum Dei,
in voce exsultatiónis et confessiónis,*
multitúdinis festa celebrántis.
Quare tristis es, ánima mea,*
et quare conturbáris in me?
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi,*
salutáre vultus mei et Deus meus.
In meípso ánima mea contristáta est;†
proptérea memor ero tui*
de terra Iordánis et Hermónim,
de monte Misar.
Abýssus abýssum ínvocat
in voce cataractárum tuárum;*
omnes gúrgites tui et fluctus tui
super me transiérunt.
In die mandávit Dóminus misericórdiam suam,†
et nocte cánticum eius apud me est:*
orátio ad Deum vitæ meæ.
Dicam Deo:*
«Suscéptor meus es.
Quare oblítus es mei,†
et quare contristátus incédo,*
dum afflígit me inimícus?».
Dum confringúntur ossa mea,†
exprobravérunt mihi, qui tríbulant me,*
dum dicunt mihi quotídie: «Ubi est Deus tuus?».
Quare tristis es, ánima mea,*
et quare conturbáris in me?
Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi,*
salutáre vultus mei et Deus meus.
Ant. Si quis sitit, véniat ad me et bibat fontem ætérnum.
Ant. 3 Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti, et de petra melle saturávit nos.
Psalmus 80 (81)
Exsultáte Deo adiutóri nostro,*
iubiláte Deo Iacob.
Súmite psalmum et date týmpanum,*
psaltérium iucúndum cum cíthara.
Bucináte in neoménia tuba,*
in die plenæ lunæ, in sollemnitáte nostra.
Quia præcéptum in Israel est,*
et iudícium Deo Iacob.
Testimónium in Ioseph pósuit illud,†
cum exíret de terra Ægýpti;*
sermónem, quem non nóveram, audívi:
«Divérti ab onéribus dorsum eius;*
manus eius a cóphino recessérunt.
In tribulatióne invocásti me et liberávi te,†
exaudívi te in abscóndito tempestátis,*
probávi te apud aquam Meríba.
Audi, pópulus meus, et contestábor te;*
Israel, útinam áudias me!
Non erit in te deus aliénus,*
neque adorábis deum extráneum.
Ego enim sum Dóminus Deus tuus,†
qui edúxi te de terra Ægýpti;*
diláta os tuum, et implébo illud.
Et non audívit pópulus meus vocem meam,*
et Israel non inténdit mihi.
Et dimísi eos secúndum durítiam cordis eórum,*
ibunt in adinventiónibus suis.
Si pópulus meus audísset me,*
Israel si in viis meis ambulásset!
In brevi inimícos eórum humiliássem*
et super tribulántes eos misíssem manum meam.
Inimíci Dómini blandiréntur ei,*
et esset sors eórum in sæcula;
et cibárem eos ex ádipe fruménti*
et de petra melle saturárem eos».
Ant. Cibávit nos Dóminus ex ádipe fruménti, et de petra melle saturávit nos.
V/. Sapiéntia ædificávit sibi domum, allelúia.
R/. Míscuit vinum et pósuit mensam, allelúia.
Lectio prior
De libro Exodi 24, 1-11
Viderunt Deum, et comederunt ac biberunt
In diébus illis: Dixit Dóminus Móysi: «Ascénde ad Dóminum, tu et Aaron, Nadab et Abiu et septuagínta senes ex Israel, et adorábitis procul. Solúsque Móyses ascéndet ad Dóminum, et illi non appropinquábunt, nec pópulus ascéndet cum eo».
Venit ergo Móyses et narrávit plebi ómnia verba Dómini atque iudícia; respondítque omnis pópulus una voce: «Omnia verba Dómini, quæ locútus est, faciémus». Scripsit autem Móyses univérsos sermónes Dómini; et mane consúrgens ædificávit altáre ad radíces montis et duódecim lápides per duódecim tribus Israel. Misítque iúvenes de fíliis Israel, et obtulérunt holocáusta; immolaverúntque víctimas pacíficas Dómino vítulos. Tulit ítaque Móyses dimídiam partem sánguinis et misit in cratéras; partem autem resíduam respérsit super altáre. Assuménsque volúmen fœderis legit, audiénte pópulo, qui dixérunt: «Omnia, quæ locútus est Dóminus, faciémus et érimus obœdiéntes». Ille vero sumptum sánguinem respérsit in pópulum et ait: «Hic est sanguis fœderis, quod pépigit Dóminus vobíscum super cunctis sermónibus his».
Ascenderúntque Móyses et Aaron, Nadab et Abiu et septuagínta de senióribus Israel. Et vidérunt Deum Israel, et sub pédibus eius quasi opus lápidis sapphiríni et quasi ipsum cælum, cum serénum est. Nec in eléctos filiórum Israel misit manum suam; viderúntque Deum et comedérunt ac bibérunt.
Responsorium Io 6, 48-50. 51ab
R/. Ego sum panis vitæ. Patres vestri manducavérunt in desérto manna et mórtui sunt. * Hic est panis de cælo descéndens, ut, si quis ex ipso manducáverit, non moriátur.
V/. Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi. Si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum. * Hic est.
Lectio altera
Ex Opéribus sancti Thomæ de Aquíno presbýteri (Opusculum 57, in festo Corporis Christi, lect. 1-4)
O pretiosum et admirandum convivium!
Offértur in Ecclésia pro vivis et mórtuis, ut ómnibus prosit, quod est pro salúte ómnium institútum.
Responsorium
R/. Hoc agnóscite in pane, quod pepéndit in cruce; hoc in cálice, quod manávit ex látere. Accípite ítaque et édite corpus Christi; accípite et potáte sánguinem Christi. * Iam ipsi facti membra Christi.
V/. Ne dissolvámini, manducáte vínculum vestrum; ne vobis viles videámini, bíbite prétium vestrum. * Iam ipsi.
Hymnus Te Deum.
Oratio
Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quæsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.
Hymnus
Verbum supérnum pródiens
nec Patris linquens déxteram,
ad opus suum éxiens
venit ad vitæ vésperam.
In mortem a discípulo
suis tradéndus æmulis,
prius in vitæ férculo
se trádidit discípulis.
Quibus sub bina spécie
carnem dedit et sánguinem,
ut dúplicis substántiæ
totum cibáret hóminem.
Se nascens dedit sócium,
convéscens in edúlium,
se móriens in prétium,
se regnans dat in præmium.
O salutáris hóstia,
quæ cæli pandis óstium,
bella premunt hostília:
da robur, fer auxílium.
Uni trinóque Dómino
sit sempitérna glória,
qui vitam sine término
nobis donet in pátria. Amen.
Ant. 1 Angelórum esca nutrivísti pópulum tuum, et panem de cælo præstitísti eis, allelúia.
Psalmus de dominica hebd. I.
Ant. 2 Sacerdótes sancti incénsum et panes ófferunt Deo, allelúia.
Canticum de dominica hebd. I.
Ant. 3 Vincénti dabo manna abscónditum et nomen novum, allelúia.
Psalmus de dominica hebd. I.
Lectio brevis Mal 1, 11
Ab ortu solis usque ad occásum magnum est nomen meum in géntibus, et in omni loco sacrificátur et offértur nómini meo oblátio munda, quia magnum nomen meum in géntibus, dicit Dóminus exercítuum.
Responsorium breve
R/. Edúcas panem de terra, * Allelúia, allelúia. Edúcas.
V/. Et vinum lætíficet cor hóminis. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Edúcas.
Ad Benedictus, ant. Ego sum panis vivus, qui de cælo descéndi; si quis manducáverit ex hoc pane, vivet in ætérnum, allelúia.
Preces
Iesum Christum, panem vitæ deprecémur, fratres, lætánter dicéntes: Beátus qui manducábit panem in regno tuo, Dómine.
Christe, sacérdos novi et ætérni fœderis, qui Patri in ara crucis sacrifícium perféctum obtulísti,
—doce nos tecum illud offérre.
Christe, summe rex pacis et iustítiæ, qui panem et vinum in signum oblatiónis tui consecrásti,
—tecum nos hóstias consócia.
Christe, vere adorátor Patris, cuius oblátio munda ab ortu solis usque ad occásum ab Ecclésia offértur,
—in tuo córpore únias quos uno pane sátias.
Christe, manna de cælo descéndens, qui Ecclésiam pascis córpore et sánguine tuo,
—in fortitúdine huius cibi fac nos ambuláre.
Christe, invisíbilis hospes convívii nostri, qui stas ad óstium et pulsas,
—ad nos veni, cena nobíscum et nos tecum.
Pater noster.
Oratio
Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quæsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.
Hymnus Nunc, Sancte, nobis vel Certum tenéntes
Ant. Desidério desiderávi hoc Pascha manducáre vobíscum, ántequam pátiar, allelúia.
Psalmi graduales Series I. Si vero occurrat dominica, dicuntur psalmi de dominica hebd. I (Psalmus 117 (118)
).
Lectio brevis Sap 16, 20
Angelórum esca nutrivísti pópulum tuum, Dómine, et parátum panem de cælo præstitísti illis sine labóre, omne delectaméntum in se habéntem et ad omnem gustum aptum.
V/. Introíbo ad altáre Dei, allelúia.
R/. Sumam Christum qui rénovat iuventútem meam, allelúia.
Hymnus Rector potens vel Dicámus laudes
Ant. Cenántibus illis, accépit Iesus panem, benedíxit ac fregit, dedítque discípulis suis, allelúia.
Psalmi graduales Series II. Si vero occurrat dominica, dicuntur psalmide dominica hebd. I (Psalmus 117 (118)
).
Lectio brevis Prov 9, 1-2
Sapiéntia ædificávit sibi domum, excídit colúmnas septem; immolávit víctimas suas, míscuit vinum et propósuit mensam suam.
V/. Panem de cælo præstitísti eis, allelúia.
R/. Omne delectaméntum in se habéntem, allelúia.
Hymnus Rerum, Deus vel Ternis horárum
Ant. Cognovérunt Dóminum Iesum in fractióne panis, allelúia.
Psalmi graduales Series III. Si vero occurrat dominica, dicuntur psalmide dominica hebd. I (Psalmus 117 (118)
).
Lectio brevis Act 2, 42. 47a
Erant fratres perseverántes in doctrína apostolórum et communicatióne, in fractióne panis et oratiónibus, collaudántes Deum et habéntes grátiam ad omnem plebem.
V/. Mane nobíscum, Dómine, allelúia.
R/. Quóniam advesperáscit, allelúia.
Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quæsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.
Hymnus
Psalmodia
Ant. 1 Sacérdos in ætérnum Christus Dóminus secúndum órdinem Melchísedech, panem et vinum óbtulit.
Psalmus 109 (110), 1-5. 7
Dixit Dóminus Dómino meo:*
«Sede a dextris meis,
donec ponam inimícos tuos*
scabéllum pedum tuórum».
Virgam poténtiæ tuæ emíttet Dóminus ex Sion:*
domináre in médio inimicórum tuórum.
Tecum principátus in die virtútis tuæ,†
in splendóribus sanctis,*
ex útero ante lucíferum génui te.
Iurávit Dóminus et non pænitébit eum:*
«Tu es sacérdos in ætérnum
secúndum órdinem Melchísedech».
Dóminus a dextris tuis,*
conquassábit in die iræ suæ reges.
De torrénte in via bibet,*
proptérea exaltábit caput.
Ant. Sacérdos in ætérnum Christus Dóminus secúndum órdinem Melchísedech, panem et vinum óbtulit.
Ant. 2 Cálicem salutáris accípiam et sacrificábo hóstiam laudis.
Psalmus 115 (116 B)
Crédidi, étiam cum locútus sum:*
«Ego humiliátus sum nimis».
Ego dixi in trepidatióne mea:*
«Omnis homo mendax».
Quid retríbuam Dómino*
pro ómnibus, quæ retríbuit mihi?
Cálicem salutáris accípiam*
et nomen Dómini invocábo.
Vota mea Dómino reddam*
coram omni pópulo eius.
Pretiósa in conspéctu Dómini*
mors sanctórum eius.
O Dómine, ego servus tuus,*
ego servus tuus et fílius ancíllæ tuæ.
Dirupísti víncula mea:†
tibi sacrificábo hóstiam laudis*
et nomen Dómini invocábo.
Vota mea Dómino reddam*
coram omni pópulo eius,
in átriis domus Dómini,*
in médio tui, Ierúsalem.
Ant. Cálicem salutáris accípiam et sacrificábo hóstiam laudis.
Ant. 3 Tu es via, tu es véritas, tu es vita mundi, Dómine.
Sequens canticum dicitur cum Allelúia, prouti hic notatur, quando cum cantu profertur; in recitatione vero sufficit ut Allelúia dicatur in initio et fine uniuscuiusque strophæ.
Canticum Cf. Ap 19, 1-2. 5-7
Allelúia.
Salus et glória et virtus Deo nostro,*
(R/. Allelúia.)
quia vera et iusta iudícia eius.
R/. Allelúia (allelúia).
Allelúia.
Laudem dícite Deo nostro, omnes servi eius*
(R/. Allelúia.)
et qui timétis eum, pusílli et magni!
R/. Allelúia (allelúia).
Alléluia.
Quóniam regnávit Dóminus, Deus noster omnípotens.*
(R/. Allelúia.)
Gaudeámus et exsultémus et demus glóriam ei.
R/. Allelúia (allelúia).
Allelúia.
Quia venérunt núptiæ Agni,*
(R/. Allelúia.)
et uxor eius præparávit se.
R/. Allelúia (allelúia).
Ant. Tu es via, tu es véritas, tu es vita mundi, Dómine.
Lectio brevis 1 Cor 11, 23-25
Ego accépi a Dómino, quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Iesus, in qua nocte tradebátur, accépit panem et grátias agens fregit et dixit: Hoc est corpus meum, quod pro vobis est; hoc fácite in meam commemoratiónem; simíliter et cálicem, postquam cenátum est, dicens: Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine; hoc fácite, quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem.
Responsorium breve
R/. Panem cæli dedit eis, * Allelúia, allelúia. Panem.
V/. Panem angelórum manducávit homo. * Allelúia, allelúia. Glória Patri. Panem.
Ad Magnificat, ant. O sacrum convívium, in quo Christus súmitur: recólitur memória passiónis eius, mens implétur grátia et futúræ glóriæ nobis pignus datur, allelúia.
Preces
Christus in cena, ad quam omnes invítat, corpus et sánguinem suum tradit pro mundi vita. Ipsum deprecémur: Christe, panis cæléstis, da nobis vitam ætérnam.
Christe, Fili Dei vivi, qui eucharístiæ cenam in tui commemoratiónem fácere præcepísti,
—Ecclésiam tuam fidéli dita mysteriórum celebratióne.
Christe, sacérdos Altíssimi únice, qui sacraménta tua offerénda sacerdótibus commisísti,
—in mores eórum íngere, quæ in signis tríbuis celebráre.
Christe, manna de cælo, qui omnes de uno pane participántes unum éfficis corpus,
—pacem et concórdiam ómnium in te credéntium réfove.
Christe, cæléstis médice, qui remédium immortalitátis et pignus resurrectiónis per tuum panem præbes,
—ægrótis sanitátem et spem vivam peccatóribus redde.
Christe, rex ventúre, qui mystéria in mortem tuam annuntiándam donec veníres ut celebraréntur mandásti,
—omnes, qui in te decessérunt, fac resurrectiónis tuæ partícipes.
Pater noster.
Oratio
Deus, qui nobis sub sacraménto mirábili passiónis tuæ memóriam reliquísti, tríbue, quæsumus, ita nos córporis et sánguinis tui sacra mystéria venerári, ut redemptiónis tuæ fructum in nobis iúgiter sentiámus. Qui vivis.
