zlectiones-fase9

DOMINICA XXVII PER ANNUM

Hebd. III Psalterii

Ad Officium lectionis

Lectio prior

Incipit Epístola prima beáti Pauli apóstoli ad Timótheum 1, 1-20

Missio Timothei. Paulus Evangelii prædicator

Paulus apóstolus Christi Iesu secúndum præcéptum Dei salvatóris nostri et Christi Iesu spei nostræ, Timótheo, germáno fílio in fide: grátia, misericórdia, pax a Deo Patre et Christo Iesu Dómino nostro.

Sicut rogávi te, ut remanéres Ephesi, cum irem in Macedóniam, ut præcíperes quibúsdam, ne áliter docérent, neque inténderent fábulis et genealogíis interminátis, quæ quæstiónes præstant magis quam dispensatiónem Dei, quæ est in fide; finis autem præcépti est cáritas de corde puro et consciéntia bona et fide non ficta, a quibus quidam aberrántes convérsi sunt in vanilóquium, voléntes esse legis doctóres, non intellegéntes neque quæ loquúntur neque de quibus affírmant.

Scimus autem quia bona est lex, si quis ea legítime utátur, sciens hoc quia iusto lex non est pósita, sed iniústis et non subiéctis, ímpiis et peccatóribus, scelerátis et contaminátis, patricídis et matricídis, homicídis, fornicáriis, masculórum concubitóribus, plagiáriis, mendácibus, periúris, et si quid áliud sanæ doctrínæ adversátur, secúndum evangélium glóriæ beáti Dei, quod créditum est mihi.

Grátiam hábeo ei, qui me confortávit, Christo Iesu Dómino nostro, quia fidélem me existimávit ponens in ministério, qui prius fui blasphémus et persecútor et contumeliósus; sed misericórdiam consecútus sum, quia ignórans feci in incredulitáte, superabundávit autem grátia Dómini nostri cum fide et dilectióne, quæ sunt in Christo Iesu.

Fidélis sermo et omni acceptióne dignus: Christus Iesus venit in mundum peccatóres salvos fácere; quorum primus ego sum, sed ídeo misericórdiam consecútus sum, ut in me primo osténderet Christus Iesus omnem longanimitátem ad informatiónem eórum, qui creditúri sunt illi in vitam ætérnam.

Regi autem sæculórum, incorruptíbili, invisíbili, soli Deo honor et glória in sæcula sæculórum. Amen.

Hoc præcéptum comméndo tibi, fili Timóthee, secúndum præcedéntes super te prophetías, ut mílites in illis bonam milítiam habens fidem et bonam consciéntiam, quam quidam repelléntes circa fidem naufragavérunt; ex quibus est Hymenæus et Alexánder, quos trádidi Sátanæ, ut discant non blasphemáre.

Responsorium   1 Tim 1, 14. 15b; Rom 3, 23
R/. Superabundávit grátia Dómini nostri cum fide et dilectióne. * Christus Iesus venit in mundum peccatóres salvos fácere.
V/. Omnes enim peccavérunt et egent glória Dei. * Christus.

Lectio altera

E Régula pastoráli sancti Gregórii Magni papæ (Lib. 2, 4: PL 77, 30-31)

Pastor sit discretus in silentio, utilis in verbo

Sit rector discrétus in siléntio, útilis in verbo, ne aut tacénda próferat aut proferénda reticéscat. Nam sicut incáuta locútio in errórem pértrahit, ita indiscrétum siléntium hos qui erudíri póterant, in erróre derelínquit. Sæpe namque rectóres impróvidi humánam amíttere grátiam formidántes, loqui líbere recta pertiméscunt; et iuxta Veritátis vocem, nequáquam iam gregis custódiæ pastórum stúdio, sed mercenariórum vice desérviunt, quia veniénte lupo fúgiunt, dum se sub siléntio abscóndunt.

Hinc namque eos per Prophétam Dóminus íncrepat, dicens: Canes muti non valéntes latráre. Hinc rursum quéritur dicens: Non ascendístis ex advérso, nec opposuístis murum pro domo Israel, ut starétis in prœlio in die Dómini. Ex advérso quippe ascéndere, est pro defensióne gregis voce líbera huius mundi potestátibus contraíre. Et in die Dómini in prœlio stare, est pravis decertántibus ex iustítiæ amóre resístere.

Pastóri enim recta timuísse dícere, quid est áliud quam tacéndo terga præbuísse? qui nimírum si pro grege se óbicit, murum pro domo Israel hóstibus oppónit. Hinc rursum delinquénti pópulo dícitur: Prophétæ tui vidérunt tibi falsa et stulta, nec aperiébant iniquitátem tuam, ut te ad pæniténtiam provocárent. Prophétæ quippe in sacro elóquio nonnúmquam doctóres vocántur, qui dum fugitíva esse præséntia índicant, quæ sunt ventúra maniféstant. Quos divínus sermo falsa vidére redárguit, quia dum corrípere culpas métuunt, incássum delinquéntibus promíssa securitáte blandiúntur; qui iniquitátem peccántium nequáquam apériunt quia ab increpatiónis voce conticéscunt.

Clavis quippe apertiónis est sermo correptiónis, quia increpándo culpam détegit, quam sæpe nescit ipse étiam qui perpetrávit. Hinc Paulus ait: Ut potens sit exhortári in doctrína sana, et eos qui contradícunt argúere. Hinc per Malachíam dícitur: Lábia sacerdótis custódient sciéntiam, et legem requírent ex ore eius, quia ángelus Dómini exercítuum est. Hinc per Isaíam Dóminus ádmonet, dicens: Clama, ne cesses, quasi tuba exálta vocem tuam.

Præcónis quippe offícium súscipit quisquis ad sacerdótium accédit, ut ante advéntum iúdicis qui terribíliter séquitur, ipse scílicet clamándo gradiátur. Sacérdos ergo si prædicatiónis est néscius, quam clamóris vocem datúrus est præco mutus? Hinc est enim quod super pastóres primos in linguárum spécie Spíritus Sanctus insédit: quia nimírum quos repléverit, de se prótinus loquéntes facit.

Responsorium   Ps 50 (51), 15. 16b-17
R/. Docébo iníquos vias tuas, et ímpii ad te converténtur * Exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
V/. Dómine, lábia mea apéries, et os meum annuntiábit laudem tuam. * Exsultábit.

 

FERIA SECUNDA HEBDOMADAE XXVII PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Timótheum 2, 1-15

Invitatio ad orationem

Caríssime: Obsecro ígitur primo ómnium fíeri obsecratiónes, oratiónes, postulatiónes, gratiárum actiónes pro ómnibus homínibus, pro régibus et ómnibus, qui in sublimitáte sunt, ut quiétam et tranquíllam vitam agámus in omni pietáte et castitáte. Hoc bonum est et accéptum coram salvatóre nostro Deo, qui omnes hómines vult salvos fíeri et ad agnitiónem veritátis veníre. Unus enim Deus, unus et mediátor Dei et hóminum, homo Christus Iesus, qui dedit redemptiónem semetípsum pro ómnibus, testimónium tempóribus suis; in quod pósitus sum ego prædicátor et apóstolus — veritátem dico, non méntior — doctor géntium in fide et veritáte.

Volo ergo viros oráre in omni loco levántes puras manus sine ira et disceptatióne; simíliter et mulíeres in hábitu ornáto cum verecúndia et sobrietáte ornántes se, non in tortis crínibus et auro aut margarítis vel veste pretiósa, sed, quod decet mulíeres, profiténtes pietátem per ópera bona.

Múlier in tranquillitáte discat cum omni subiectióne; docére autem mulíeri non permítto, neque dominári in virum, sed esse in tranquillitáte. Adam enim primus formátus est, deínde Eva; et Adam non est sedúctus, múlier autem sedúcta in prævaricatióne fuit. Salvábitur autem per filiórum generatiónem, si permánserint in fide et dilectióne et sanctificatióne cum sobrietáte.

Responsorium   1 Tim 2, 5-6; Hebr 2, 17a
R/. Unus Deus, unus et mediátor Dei et hóminum homo Christus Iesus; * Qui dedit redemptiónem semetípsum pro ómnibus.
V/. Unde débuit per ómnia frátribus similári, ut miséricors fíeret. * Qui dedit.

Lectio altera

Ex Tractátu sancti Ambrósii epíscopi De Cain et Abel (Lib. 1, 9, 34. 38-39: CSEL 32, 369. 371-372)

Orandum præcipue pro toto corpore Ecclesiæ

Immola Deo sacrifícium laudis, et redde Altíssimo vota tua. Laudáre Deum commendáre est votum et sólvere. Unde et Samaritánus ille áliis antefértur, qui, cum leprósis áliis novem secúndum præcéptum Dómini mundátus a lepra, solus regréssus ad Christum amplificábat Deum et agébat grátias. De quo Iesus ait: Non fuit ex illis qui redíret et grátias ágeret Deo, nisi hic alienígena. Et ait illi: Surge et vade; quia fides tua te salvum fecit.

Divíne autem Dóminus Iesus et bonitátem te dócuit Patris, qui bona nóverit dare, ut quæ bona sunt a bono poscas; et impénse et frequénter mónuit orándum, non ut fastidiósa continuétur orátio, sed assídua frequénter. Offundúntur plerúmque enim inánia longæ precatióni, intermíssæ autem prorsus obrépit incúria.

Deínde monet ut cum ipse véniam tibi poscis, tum máxime áliis largiéndam nóveris, quo precem tuam óperis tui voce comméndes. Apóstolus quoque docet orándum sine ira et disceptatióne, ut non turbétur, non interpolétur orátio tua. Docet étiam orándum in omni loco, cum Salvátor dicat: Intra in cubículum tuum.

Sed intéllege non cubículum conclúsum pariétibus, quo tua membra claudántur, sed cubículum quod in te est, in quo includúntur cogitatiónes tuæ, in quo versántur sensus tui. Hoc oratiónis tuæ cubículum ubíque tecum est, et ubíque secrétum est, cuius árbiter nullus est nisi solus Deus.

Orándum autem præcípue et pro pópulo docéris, hoc est, pro toto córpore, pro membris ómnibus matris tuæ, in quo mútuæ caritátis insígne est. Si enim pro te roges, tantúmmodo pro te rogábis. Et si pro se tantum sínguli orent, minor peccatóris quam intercedéntis est grátia. Nunc autem quia sínguli orant pro ómnibus, étiam omnes orant pro síngulis.

Ergo ut concludámus, si pro te roges tantum, solus, ut díximus, pro te rogábis. Si autem pro ómnibus roges, omnes pro te rogábunt. Síquidem et tu in ómnibus es. Ita magna remunerátio est, ut oratiónibus singulórum acquirántur síngulis totíus plebis suffrágia. In quo arrogántia nulla, sed humílitas maior est, et fructus ubérior.

Responsorium   Ps 60 (61), 2-3a. 6
R/. Exáudi, Deus, deprecatiónem meam, inténde oratióni meæ; * A fínibus terræ ad te clamávi.
V/. Quóniam tu, Deus meus, exaudísti vota mea, dedísti hereditátem timéntium nomen tuum. * A fínibus.

 

FERIA TERTIA HEBDOMADAE XXVII PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Timótheum 3, 1-16

De ministris Ecclesiæ

Caríssime: Fidélis sermo: si quis episcopátum áppetit, bonum opus desíderat. Opórtet ergo epíscopum irreprehensíbilem esse, uníus uxóris virum, sóbrium, prudéntem, ornátum, hospitálem, doctórem, non vinoléntum, non percussórem, sed modéstum, non litigiósum, non cúpidum, suæ dómui bene præpósitum, fílios habéntem in subiectióne cum omni castitáte — si quis autem dómui suæ præésse nescit, quómodo ecclésiæ Dei curam habébit? —, non neóphytum, ne in supérbia elátus in iudícium íncidat Diáboli. Opórtet autem illum et testimónium habére bonum ab his, qui foris sunt, ut non in oppróbrium íncidat et láqueum Diáboli.

Diáconos simíliter pudícos, non bilíngues, non multo vino déditos, non turpe lucrum sectántes, habéntes mystérium fídei in consciéntia pura. Et hi autem probéntur primum, deínde minístrent nullum crimen habéntes. Mulíeres simíliter pudícas, non detrahéntes, sóbrias, fidéles in ómnibus. Diáconi sint uníus uxóris viri, qui fíliis suis bene præsint et suis dómibus; qui enim bene ministráverint, gradum sibi bonum acquírent et multam fidúciam in fide, quæ est in Christo Iesu.

Hæc tibi scribo sperans veníre ad te cito; si autem tardávero, ut scias quómodo opórteat te in domo Dei conversári, quæ est ecclésia Dei vivi, colúmna et firmaméntum veritátis. Et ómnium confessióne magnum est pietátis sacraméntum: Qui manifestátus est in carne, iustificátus est in Spíritu, appáruit ángelis, prædicátus est in géntibus, créditus est in mundo, assúmptus est in glória.

Responsorium   Act 20, 28; 1 Cor 4, 2
R/. Atténdite univérso gregi in quo vos Spíritus Sanctus pósuit epíscopos, * Páscere Ecclésiam Dei quam Deus acquisívit sánguine Fílii sui.
V/. Quæritur inter dispensatóres, ut fidélis quis inveniátur. * Páscere.

Lectio altera

Incipit Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Tralliános (Inscriptio; nn. 1, 1 — 3, 2; 4, 1-2; 6, 1; 7, 1 — 8, 1: Funk 1, 203-209)

Præmunire volo vos ut filios meos carissimos

Ignátius, qui et Theóphorus, diléctæ a Deo, Patre Iesu Christi, Ecclésiæ sanctæ, quæ est Trállibus Asiæ, eléctæ et Deo dignæ, pacem habénti in carne et sánguine et passióne Iesu Christi, spei nostræ, cum resurgámus ad eum, quam et salúto in plenitúdine, in apostólico charactére, cuíque plúrimam opto salútem.

Constánter inculpátam et inseparábilem in sustinéntia mentem cognóvi vos habére non usu solum, sed índole, quemádmodum id mihi epíscopus vester Polýbius indicávit, qui Smyrnæ ádfuit per voluntátem Dei et Iesu Christi, quique mihi vincto in Iesu Christo ita congratulátus est, ut omnem multitúdinem vestram in eo contemplátus sim. Excípiens enim per ipsum vestram, quæ secúndum Deum est, benevoléntiam, glorificávi Deum, cuius imitatóres, ut cognóvi, vos invéni.

Cum enim epíscopo subiécti sitis ut Iesu Christo, vidémini mihi non secúndum hóminem, sed secúndum Iesum Christum vívere, qui propter nos mórtuus est, ut credéntes in mortem ipsíus mortem effugiátis. Necessárium ítaque est, quemádmodum fácitis, ut sine epíscopo nihil agátis, sed et presbytério súbditi sitis ut Apóstolis Iesu Christi, spei nostræ, in quo conversántes inveniémur.

Opórtet autem et diáconos, qui sunt minístri mysteriórum Iesu Christi, omni modo ómnibus placére. Non enim cibórum et pótuum diáconi sunt, sed Ecclésiæ Dei minístri. Opórtet ígitur, ut sibi cáveant a crimínibus tamquam ab igne.

Cuncti simíliter revereántur diáconos ut Iesum Christum, sicut et epíscopum, qui est typus Patris, presbýteros autem ut senátum Dei et concílium Apostolórum. Sine his Ecclésia non vocátur. De his vos ita sentíre persuásum hábeo. Exémplar enim caritátis vestræ accépi et mecum hábeo in epíscopo vestro, cuius ipse hábitus magna disciplína est, mansuetúdo vero eius poténtia.

Magna sápio in Deo, sed mihi ipsi modum adhíbeo, ne gloriándo péream. Nunc enim plus mihi timéndum est nec aures illis sunt præbéndæ, qui me inflant. Qui enim me laudant flagéllant me. Nam díligo quidem pati, sed néscio an dignus sim. Veheméntia enim mea multis quidem non appáret, me vero ácrius impúgnat. Opus ítaque mihi mansuetúdine, qua princeps sæculi huius destrúitur.

Obsecro ítaque vos, non ego, sed cáritas Iesu Christi, solo christiáno aliménto uti, ab aliéna autem herba abstinére, quæ est hæresis.

Hoc autem fiet, si nec infláti nec avúlsi fuéritis a Deo Iesu Christo et epíscopo et præcéptis Apostolórum. Qui intra altáre est, mundus est; qui vero extra altáre est, non est mundus; hoc est, qui sine epíscopo et presbytério et diáconis quídpiam agit, is non est mundus in consciéntia.

Non quod nóverim tale quid inter vos, hæc scribo, sed præmuníre volo vos ut fílios meos caríssimos.

Responsorium   Eph 4, 3-6; 1 Cor 3, 11
R/. Sollíciti serváre unitátem spíritus in vínculo pacis; unum corpus et unus Spíritus, sicut et vocáti estis in una spe vocatiónis vestræ; * Unus Dóminus, una fides, unum baptísma.
V/. Fundaméntum áliud nemo potest pónere præter id quod pósitum est, qui est Iesus Christus. * Unus Dóminus.

 

FERIA QUARTA HEBDOMADAE XXVII PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Timótheum 4, 1 — 5, 2

De magistris erroris. De senioribus

Caríssime: Spíritus maniféste dicit quia in novíssimis tempóribus discédent quidam a fide, attendéntes spirítibus seductóribus et doctrínis dæmoniórum, in hypócrisi loquéntium mendácium et cauteriátam habéntium suam consciéntiam, prohibéntium núbere, abstinére a cibis, quos Deus creávit ad percipiéndum cum gratiárum actióne fidélibus et his, qui cognovérunt veritátem. Quia omnis creatúra Dei bona, et nihil reiciéndum, quod cum gratiárum actióne percípitur, sanctificátur enim per verbum Dei et oratiónem.

Hæc propónens frátribus bonus eris miníster Christi Iesu, enutrítus verbis fídei et bonæ doctrínæ, quam assecútus es; profánas autem et aníles fábulas devíta.

Exérce teípsum ad pietátem; nam corporális exercitátio ad módicum útilis est, píetas autem ad ómnia útilis est, promissiónem habens vitæ, quæ nunc est, et futúræ. Fidélis sermo et omni acceptióne dignus: in hoc enim laborámus et certámus, quia sperávimus in Deum vivum, qui est salvátor ómnium hóminum, máxime fidélium. Præcipe hæc et doce.

Nemo adulescéntiam tuam contémnat, sed exémplum esto fidélium in verbo, in conversatióne, in caritáte, in fide, in castitáte. Dum vénio, atténde lectióni, exhortatióni, doctrínæ. Noli neglégere donatiónem, quæ in te est, quæ data est tibi per prophetíam cum impositióne mánuum presbytérii. Hæc meditáre, in his esto, ut proféctus tuus maniféstus sit ómnibus. Atténde tibi et doctrínæ; insta in illis; hoc enim fáciens et teípsum salvum fácies et eos, qui te áudiunt.

Seniórem ne increpáveris, sed óbsecra ut patrem, iúvenes ut fratres, anus ut matres, iuvénculas ut soróres in omni castitáte.

Responsorium   1 Tim 4, 8b. 10a; 2 Cor 4, 9
R/. Píetas ad ómnia útilis est, promissiónem habens vitæ; in hoc laborámus et certámus, * Quia sperávimus in Deum vivum.
V/. Persecutiónem pátimur, sed non derelínquimur; deícimur, sed non perímus. * Quia sperávimus.

Lectio altera

Ex Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Tralliános (Nn. 8, 1 — 9, 2; 11, 1 — 13, 3: Funk 1, 209-211)

Regenerate vos in fide quæ est caro Domini, et in caritate quæ est sanguis eius

Vos mansuetúdinem assuméntes regeneráte vosmetípsos in fide quæ est caro Dómini, et in caritáte quæ est sanguis Iesu Christi. Nullus vestrum advérsus próximum áliquid hábeat. Ne ansam detis géntibus, ne propter paucos insipiéntes multitúdo, quæ est in Deo, blasphemétur. Væ enim ei, per quem in vanitáte nomen meum apud áliquos blasphemátur.

Obturáte ígitur aures vestras, cum vobis quíspiam lóquitur sine Iesu Christo, qui ex génere David, qui ex María, qui vere natus est, edit et bibit, vere persecutiónem passus est sub Póntio Piláto, vere crucifíxus et mórtuus est, vidéntibus cæléstibus et terréstribus et subterráneis; qui et vere resurréxit a mórtuis, resuscitánte ipsum Patre ipsíus, quemádmodum ad eius similitúdinem et nos ei credéntes Pater eius ita resuscitábit in Christo Iesu, sine quo veram vitam non habémus.

Fúgite ergo malas propágines, quæ gignunt mortíferum fructum, quem si quis gustárit, statim móritur. Isti enim non sunt plantátio Patris. Si enim essent, apparérent rami crucis et esset fructus eórum incorruptíbilis. Per hanc crucem Christus in passióne sua invítat vos, qui estis membra eius. Non potest ígitur caput seórsum nasci sine membris, uniónem promitténte Deo, qui ipse est únio.

Salúto vos e Smyrna una cum Ecclésiis Dei, quæ mecum sunt, quæ in ómnibus me recreárunt quoad corpus et spíritum. Víncula mea, quæ propter Iesum Christum fero orans, ut Deum ássequar, vos óbsecrant: permanéte in concórdia vestra et oratióne mútua. Decet enim síngulos vestrum et præcípue presbýteros, recreáre epíscopum in honórem Patris, Iesu Christi et Apostolórum.

Opto ut in caritáte me audiátis, ne hæc scribens in testimónium contra vos sim. Sed et oráte pro me, qui in Dei misericórdia caritáte vestra indígeo, ut dignus fiam, qui ássequar sortem mihi instántem, ne réprobus invéniar.

Salútat vos cáritas Smyrnæórum et Ephesiórum. Mémores estóte in ómnibus oratiónibus vestris Ecclésiæ, quæ est in Sýria, de qua et nomen habére non sum dignus, qui sim eórum últimus. Valéte in Iesu Christo, subiécti epíscopo ut Dei præcépto, simíliter et presbytério. Ac singillátim omnes alter álterum dilígite corde indivúlso.

Immolátur pro vobis spíritus meus non solum nunc, sed et quando Deum nactus fúero. Adhuc enim in perículo versor; sed fidélis est Pater in Iesu Christo, ut ímpleat petitiónem meam et vestram; in quo opto ut inveniámini sine mácula.

Responsorium   2 Th 2, 14-15a; Sir 15, 13
R/. Deus vocávit vos per evangélium in acquisitiónem glóriæ Dómini nostri Iesu Christi. * Itaque state et tenéte traditiónes, quas didicístis.
V/. Omne exsecraméntum erróris odit Dóminus, et non erit amábile timéntibus eum. * Itaque.

 

FERIA QUINTA HEBDOMADAE XXVII PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Timótheum 5, 3-25

De viduis et presbyteris

Caríssime: Víduas honóra, quæ vere víduæ sunt. Si qua autem vídua fílios aut nepótes habet, discant primum domum suam pie régere et mútuam vicem réddere paréntibus, hoc enim accéptum est coram Deo. Quæ autem vere vídua est et desoláta, sperávit in Deum et instat obsecratiónibus et oratiónibus nocte ac die; nam quæ in delíciis est vivens, mórtua est. Et hæc præcipe, ut irreprehensíbiles sint. Si quis autem suórum et máxime domesticórum curam non habet, fidem negávit et est infidéli detérior.

Vídua adscribátur non minus sexagínta annórum, quæ fúerit uníus viri uxor, in opéribus bonis testimónium habens: si fílios educávit, si hospítio recépit, si sanctórum pedes lavit, si tribulatiónem patiéntibus subministrávit, si omne opus bonum subsecúta est. Adulescentióres autem víduas devíta; cum enim luxuriátæ fúerint advérsus Christum, núbere volunt, habéntes damnatiónem, quia primam fidem írritam fecérunt; simul autem et otiósæ discunt circumíre domos, non solum otiósæ sed et verbósæ et curiósæ, loquéntes quæ non opórtet. Volo ergo iunióres núbere, fílios procreáre, dóminas domus esse, nullam occasiónem dare adversário maledícti grátia; iam enim quædam convérsæ sunt retro Sátanam.

Si qua fidélis habet víduas, subminístret illis, et non gravétur ecclésia, ut his, quæ vere víduæ sunt, suffíciat.

Qui bene præsunt presbýteri, dúplici honóre digni habeántur, máxime qui labórant in verbo et doctrína; dicit enim Scriptúra: «Non infrenábis os bovi trituránti» et: «Dignus operárius mercéde sua». Advérsus presbýterum accusatiónem noli recípere, nisi sub duóbus vel tribus téstibus. Peccántes coram ómnibus árgue, ut et céteri timórem hábeant. Testíficor coram Deo et Christo Iesu et eléctis ángelis, ut hæc custódias sine præiudício nihil fáciens in áliquam partem declinándo. Manus cito némini imposúeris, neque communicáveris peccátis aliénis; teípsum castum custódi.

Noli adhuc aquam bíbere, sed vino módico útere propter stómachum et frequéntes tuas infirmitátes.

Quorúndam hóminum peccáta manifésta sunt præcedéntia ad iudícium, quosdam autem et subsequúntur; simíliter et facta bona manifésta sunt, et quæ áliter se habent, abscóndi non possunt.

Responsorium   Phil 1, 27; 2, 4. 5
R/. Digne evangélio Christi conversámini, unánimes concertántes fide evangélii; * Non quæ sua sunt sínguli considerántes, sed et ea quæ aliórum.
V/. Hoc sentíte in vobis, quod et in Christo Iesu. * Non quæ.

Lectio altera

Ex Epístola sancti Ignátii Antiochéni epíscopi et mártyris ad Philadelphénses (Inscriptio; nn. 1, 1 — 2, 1; 3, 2 — 5: Funk 1, 225-229)

Unus episcopus cum presbyterio et diaconis

Ignátius, qui et Theóphorus, Ecclésiæ Dei Patris et Dómini Iesu Christi, quæ est Philadelphíæ in Asia, misericórdiam consecútæ et firmátæ in concórdia cum Deo et exsultánti in passióne Dómini nostri inseparabíliter ac per resurrectiónem eius plene instrúctæ de omni misericórdia, quam salúto in sánguine Iesu Christi, quæ est gáudium meum sempitérnum et stábile, máxime si uníti sunt cum epíscopo et presbýteris eius et diáconis iuxta senténtiam Christi designátis, quos secúndum própriam voluntátem suam firmávit in stabilitáte per Sanctum suum Spíritum.

Hunc epíscopum cognóvi non a seípso neque per hómines neque ob inánem glóriam, sed caritáte Patris et Dómini Iesu Christi obtinuísse ministérium regéndi cœtum. Valde admirátus sum eius modéstiam, qui siléndo poténtior est quam qui vana loquúntur. Cónsonus enim est mandátis Dei ut cíthara chordis. Quaprópter beátam prædico mentem eius piam, eam virtútibus ornátam et perféctam sciens, et immobilitátem eius ac lenitátem instar mansuetúdinis Dei vivi.

Fílii ítaque lucis veritátis, fúgite divisiónem et pravas doctrínas; ubi autem pastor est, eódem ut oves sequámini.

Quotquot enim Dei et Iesu Christi sunt, hi sunt cum epíscopo; et quotquot pæniténtia ducti redíerint ad unitátem Ecclésiæ, et hi Dei erunt, ut secúndum Iesum Christum vivant. Ne errétis, fratres mei. Si quis schisma faciéntem sectátur, regni divíni hereditátem non conséquitur; si quis ámbulat in aliéna doctrína, is non assentítur passióni.

Studeátis ígitur una eucharístia uti; una enim est caro Dómini nostri Iesu Christi et unus calix in unitátem sánguinis ipsíus, unum altáre, sicut unus epíscopus cum presbytério et diáconis, consérvis meis; ut, quod faciátis, secúndum Deum faciátis.

Fratres mei, valde effúsus sum in amórem vestri et valde lætátus róboro vos; non ego vero, sed Iesus Christus, cuius grátia vinctus plus tímeo, quia nondum sum perféctus; sed orátio vestra ad Deum me perfíciet, ut sorte per misericórdiam mihi assignáta pótiar, confúgiens ad Evangélium tamquam ad corporáliter præséntem Christum, et ad Apóstolos tamquam ad præsens Ecclésiæ presbytérium.

Responsorium   Eph 2, 20. 22. 21
R/. Superædificáti estis super fundaméntum apostolórum et prophetárum, ipso summo angulári lápide Christo Iesu; * In quo et vos coædificámini in habitáculum Dei in Spíritu.
V/. In ipso omnis ædificátio compácta crescit in templum sanctum in Dómino. * In quo.

 

FERIA SEXTA HEBDOMADAE XXVII PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Timótheum 6, 1-10

De servis. De falsis doctoribus

Caríssime: Quicúmque sunt sub iugo, servi dóminos suos omni honóre dignos arbitréntur, ne nomen Dei et doctrína blasphemétur. Qui autem fidéles habent dóminos, non contémnant, quia fratres sunt, sed magis sérviant, quia fidéles sunt et dilécti qui benefícii partícipes sunt. Hæc doce et exhortáre.

Si quis áliter docet et non accédit sanis sermónibus Dómini nostri Iesu Christi et ei, quæ secúndum pietátem est, doctrínæ, supérbus est, nihil sciens, sed languens circa quæstiónes et pugnas verbórum, ex quibus oriúntur invídiæ, contentiónes, blasphémiæ, suspiciónes malæ, conflictatiónes hóminum mente corruptórum et qui veritáte priváti sunt, existimántium quæstum esse pietátem.

Est autem quæstus magnus píetas cum sufficiéntia. Nihil enim intúlimus in mundum, quia nec auférre quid póssumus; habéntes autem aliménta et quibus tegámur, his conténti érimus. Nam qui volunt dívites fíeri, íncidunt in tentatiónem et láqueum et desidéria multa stulta et nocíva, quæ mergunt hómines in intéritum et perditiónem; radix enim ómnium malórum est cupíditas, quam quidam appeténtes erravérunt a fide et inseruérunt se dolóribus multis.

Responsorium   Mt 6, 25; 1 Tim 6, 8
R/. Ne sollíciti sitis ánimæ vestræ quid manducétis, neque córpori vestro quid induámini. * Nonne ánima plus est quam esca, et corpus quam vestiméntum?
V/. Habéntes autem aliménta et quibus tegámur, his conténti érimus. * Nonne.

Lectio altera

Ex Commonitório primo sancti Vincéntii Lirinénsis presbýteri. (Cap. 23: PL 50, 667-668)

Christianæ religionis dogmatis profectus

Nullúsne in Ecclésia Christi proféctus habébitur religiónis? Habeátur plane, et máximus.

Nam quis ille est tam ínvidus homínibus, tam exósus Deo, qui istud prohibére conétur? Sed ita tamen ut vere proféctus sit ille fídei, non permutátio. Síquidem ad proféctum pértinet ut in semetípsum unaquæque res amplificétur; ad permutatiónem vero, ut áliquid ex álio in áliud transvertátur.

Crescat ígitur opórtet et multum vehementérque profíciat tam singulórum quam ómnium, tam uníus hóminis quam totíus Ecclésiæ, ætátum ac sæculórum grádibus intellegéntia, sciéntia, sapiéntia, sed in suo dumtáxat génere, in eódem scílicet dógmate, eódem sensu eadémque senténtia.

Imitétur animárum relígio ratiónem córporum: quæ licet annórum procéssu números suos evólvant et éxplicent, éadem tamen quæ erant pérmanent. Multum ínterest inter puerítiæ florem et senectútis maturitátem; sed iídem tamen ipsi fiunt senes qui fúerant adulescéntes; ut quamvis uníus eiusdémque hóminis status habitúsque mutétur, una tamen nihilóminus eadémque natúra, una eadémque persóna sit.

Parva lacténtium membra, magna iúvenum, éadem ipsa sunt tamen. Quot parvulórum artus, tot virórum; et si qua illa sunt quæ ævi maturióris ætáte pariántur, iam in séminis ratióne prosérta sunt; ut nihil novum póstea proferátur in sénibus quod non in púeris iam ante latitáverit.

Unde non dúbium est hanc esse legítimam et rectam proficiéndi régulam, hunc ratum atque pulchérrimum crescéndi órdinem, si eas semper in grandióribus partes ac formas númerus detéxat ætátis quas in párvulis Creatóris sapiéntia præformáverat.

Quod si humána spécies in áliquam deínceps non sui géneris vertátur effígiem aut certe addátur quíppiam membrórum número vel detrahátur, necésse est ut totum corpus vel intércidat vel prodigiósum fiat vel certe debilitétur: ita étiam christiánæ religiónis dogma sequátur has decet proféctuum leges, ut annis scílicet consolidétur, dilatétur témpore, sublimétur ætáte.

Sevérunt maióres nostri antíquitus in hac ecclesiástica ségete tritíceæ fídei sémina: iníquum valde et incóngruum est ut nos eórum pósteri pro germána veritáte fruménti subditícium zizániæ legámus errórem.

Quin pótius hoc rectum et cónsequens est, ut, primis atque extrémis síbimet non discrepántibus, de increméntis tritíceæ institutiónis tritícei quoque dógmatis frugem demetámus; ut, cum áliquid ex illis séminum primórdiis accéssu témporis evolvátur, et nunc lætétur et excolátur.

Responsorium   Deut 4, 1a. 2a; Io 6, 63b
R/. Israel, audi præcépta et iudícia, quæ ego dóceo vos: * Non addétis ad verbum quod vobis loquor, neque auferétis ex eo.
V/. Verba quæ ego locútus sum vobis, Spíritus sunt et vita sunt. * Non addétis.

 

SABBATO HEBDOMADAE XXVII PER ANNUM

Ad Officium lectionis

Lectio prior

De Epístola prima ad Timótheum 6, 11-21

Ultima exhortatio

Tu, o homo Dei, hæc fuge; sectáre vero iustítiam, pietátem, fidem, caritátem, patiéntiam, mansuetúdinem. Certa bonum certámen fídei, apprehénde vitam ætérnam, ad quam vocátus es, et conféssus es bonam confessiónem coram multis téstibus.

Præcípio tibi coram Deo, qui vivíficat ómnia, et Christo Iesu, qui testimónium réddidit sub Póntio Piláto bonam confessiónem, ut serves mandátum sine mácula irreprehensíbile usque in advéntum Dómini nostri Iesu Christi, quem suis tempóribus osténdet beátus et solus potens, Rex regnántium et Dóminus dominántium, qui solus habet immortalitátem, lucem hábitans inaccessíbilem, quem vidit nullus hóminum, nec vidére potest; cui honor et impérium sempitérnum. Amen.

Divítibus huius sæculi præcipe non supérbe sápere, neque speráre in incérto divitiárum, sed in Deo, qui præstat nobis ómnia abúnde ad fruéndum, bene ágere, dívites fíeri in opéribus bonis, fácile tribúere, communicáre, thesaurizáre sibi fundaméntum bonum in futúrum, ut apprehéndant veram vitam.

O Timóthee, depósitum custódi, devítans profánas vocum novitátes et oppositiónes falsi nóminis sciéntiæ, quam quidam profiténtes circa fidem aberravérunt. Grátia vobíscum.

Responsorium   Col 2, 6-7; Mt 6, 19a. 20a
R/. Sicut accepístis Christum Iesum Dóminum, in ipso ambuláte, radicáti et superædificáti in ipso et confirmáti fide sicut didicístis, * Abundántes in gratiárum actióne.
V/. Nolíte thesaurizáre vobis thesáuros in terra; thesaurizáte autem vobis thesáuros in cælo. * Abundántes.

Lectio altera

Ex Homilíis sancti Gregórii Magni papæ in Evangélia (Hom. 17, 3. 14: PL 76, 1139-1140. 1146)

Ministerium actionis nostræ

Missis prædicatóribus, quid dicat Dóminus audiámus: Messis quidem multa, operárii autem pauci. Rogáte ergo dóminum messis, ut mittat operários in messem suam. Ad messem multam operárii pauci sunt, quod sine gravi mæróre loqui non póssumus, quia etsi sunt qui bona áudiant, desunt qui dicant. Ecce mundus sacerdótibus plenus est, sed tamen in messe Dei rarus valde invenítur operátor, quia offícium quidem sacerdotále suscépimus, sed opus offícii non implémus.

Sed pensáte, fratres caríssimi, pensáte quod dícitur: Rogáte dóminum messis, ut mittat operários in messem suam. Vos pro nobis pétite, ut digna vobis operári valeámus, ne ab exhortatióne lingua tórpeat, ne postquam prædicatiónis locum suscépimus, apud iustum iúdicem nostra nos tacitúrnitas addícat. Sæpe enim pro sua nequítia prædicántium lingua restríngitur; sæpe vero ex subiectórum culpa ágitur ut eis qui præsunt, prædicatiónis sermo subtrahátur.

Ex sua quippe nequítia prædicántium lingua restríngitur, sicut Psalmísta ait: Peccatóri autem dixit Deus: Quare tu enárras iustítias meas? Et rursum ex vítio subiectórum vox prædicántium prohibétur sicut ad Ezechiélem Dóminus dicit: Linguam tuam adhæréscere fáciam paláto tuo, et eris mutus, nec quasi vir obiúrgans, quia domus exásperans est. Ac si apérte dicat: Idcírco tibi prædicatiónis sermo tóllitur, quia dum me in suis áctibus plebs exásperat, non est digna cui exhortátio veritátis fiat. Ex cuius ergo vítio prædicatóri sermo subtrahátur, non fácile cognóscitur. Quia vero pastóris tacitúrnitas aliquándo sibi, semper autem subiéctis nóceat, certíssime scitur.

Est et áliud, fratres caríssimi, quod me de vita pastórum veheménter afflígit, sed ne cui hoc iniuriósum videátur fortásse quod ássero, me quoque páriter accúso, quamvis barbárici témporis necessitáte compúlsus, valde in his iáceo invítus.

Ad exterióra enim negótia delápsi sumus et áliud ex honóre suscépimus atque áliud offício actiónis exhibémus. Ministérium prædicatiónis relínquimus, et ad pænam nostram, ut vídeo, epíscopi vocámur, qui honóris nomen, non virtútem tenémus. Relínquunt namque Deum hi qui nobis commíssi sunt, et tacémus. In pravis áctibus iacent, et correptiónis manum non téndimus.

Sed quando nos vitam corrígere valeámus aliénam, qui neglégimus nostram? Curis enim sæculáribus inténti, tanto insensibilióres intus effícimur, quanto ad ea quæ foris sunt studiosióres vidémur.

Unde bene sancta Ecclésia de membris suis infirmántibus dicit: Posuérunt me custódem in víneis, víneam meam non custodívi. Custódes in víneis pósiti, nostram víneam mínime custodímus, quia dum extráneis actiónibus implicámur, ministérium actiónis nostræ neglégimus.

Responsorium   Lc 10, 2; Ps 61 (62), 9
R/. Messis quidem multa, operárii autem pauci; rogáte ergo Dóminum messis, * Ut mittat operários in messem suam.
V/. Speráte in eo, omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra. * Ut mittat.