Psalmodia
Ant. 1 Veníte, fíliæ, accédite ad Dóminum, et illuminámini.
Psalmus 112 (113)
Laudáte, púeri Dómini,*
laudáte nomen Dómini.
Sit nomen Dómini benedíctum*
ex hoc nunc et usque in sæculum.
A solis ortu usque ad occásum*
laudábile nomen Dómini.
Excélsus super omnes gentes Dóminus,*
super cælos glória eius.
Quis sicut Dóminus Deus noster,
qui in altis hábitat*
et se inclínat, ut respíciat
in cælum et in terram?
Súscitans de terra ínopem,*
de stércore érigens páuperem,
ut cóllocet eum cum princípibus,*
cum princípibus pópuli sui.
Qui habitáre facit stérilem in domo,*
matrem filiórum lætántem.
Ant. Veníte, fíliæ, accédite ad Dóminum, et illuminámini.
Ant. 2 Nunc séquimur in toto corde et timémus te, et quærimus fáciem tuam, Dómine, ne confúndas nos.
Psalmus 147 (147 B)
Lauda, Ierúsalem, Dóminum;*
colláuda Deum tuum, Sion.
Quóniam confortávit seras portárum tuárum,*
benedíxit fíliis tuis in te.
Qui ponit fines tuos pacem*
et ádipe fruménti sátiat te.
Qui emíttit elóquium suum terræ,*
velóciter currit verbum eius.
Qui dat nivem sicut lanam,*
pruínam sicut cínerem spargit.
Mittit crystállum suam sicut buccéllas;*
ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?
Emíttet verbum suum et liquefáciet ea,*
flabit spíritus eius, et fluent aquæ.
Qui annúntiat verbum suum Iacob,*
iustítias et iudícia sua Israel.
Non fecit táliter omni natióni,*
et iudícia sua non manifestávit eis.
Ant. Nunc séquimur in toto corde et timémus te, et quærimus fáciem tuam, Dómine, ne confúndas nos.
Ant. 3 Exsultáte, vírgines Christi, supérno fruéntes coniúgio, quod non habet finem.
Canticum Eph 1, 3-10
Benedíctus Deus
et Pater Dómini nostri Iesu Christi,*
qui benedíxit nos in omni benedictióne spiritáli
in cæléstibus in Christo,
sicut elégit nos in ipso ante mundi constitutiónem,†
ut essémus sancti et immaculáti*
in conspéctu eius in caritáte,
qui prædestinávit nos in adoptiónem filiórum†
per Iesum Christum in ipsum,*
secúndum beneplácitum voluntátis suæ,
in laudem glóriæ grátiæ suæ,*
in qua gratificávit nos in Dilécto,
in quo habémus redemptiónem
per sánguinem eius,*
remissiónem peccatórum,
secúndum divítias grátiæ eius,†
qua superabundávit in nobis*
in omni sapiéntia et prudéntia,
notum fáciens nobis
mystérium voluntátis suæ,*
secúndum beneplácitum eius,
quod propósuit in eo,*
in dispensatiónem plenitúdinis témporum:
recapituláre ómnia in Christo,*
quæ in cælis et quæ in terra.
Ant. Exsultáte, vírgines Christi, supérno fruéntes coniúgio, quod non habet finem.
