Psalmodia
Ant. 1 Platéæ Ierúsalem gaudébunt, et omnes vici eius cánticum lætítiæ dicent: Allelúia.
Psalmus 146 (147 A)
Laudáte Dóminum,
quóniam bonum est psállere Deo nostro,*
quóniam iucúndum est celebráre laudem.
Ædíficans Ierúsalem Dóminus,*
dispérsos Israélis congregábit.
Qui sanat contrítos corde*
et álligat plagas eórum;
qui númerat multitúdinem stellárum*
et ómnibus eis nómina vocat.
Magnus Dóminus noster et magnus virtúte,*
sapiéntiæ eius non est númerus.
Susténtat mansuétos Dóminus,*
humílians autem peccatóres usque ad terram.
Præcínite Dómino in confessióne,*
psállite Deo nostro in cíthara.
Qui óperit cælum núbibus*
et parat terræ plúviam.
Qui prodúcit in móntibus fenum*
et herbam servitúti hóminum.
Qui dat iuméntis escam ipsórum*
et pullis corvórum invocántibus eum.
Non in fortitúdine equi delectátur,*
nec in tíbiis viri beneplácitum est ei.
Beneplácitum est Dómino super timéntes eum*
et in eis, qui sperant super misericórdia eius.
Ant. Platéæ Ierúsalem gaudébunt, et omnes vici eius cánticum lætítiæ dicent: Allelúia.
Ant. 2 Confortávit Dóminus seras portárum tuárum, benedíxit fíliis tuis in te.
Psalmus 147 (147 B)
Lauda, Ierúsalem, Dóminum;*
colláuda Deum tuum, Sion.
Quóniam confortávit seras portárum tuárum,*
benedíxit fíliis tuis in te.
Qui ponit fines tuos pacem*
et ádipe fruménti sátiat te.
Qui emíttit elóquium suum terræ,*
velóciter currit verbum eius.
Qui dat nivem sicut lanam,*
pruínam sicut cínerem spargit.
Mittit crystállum suam sicut buccéllas;*
ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?
Emíttet verbum suum et liquefáciet ea,*
flabit spíritus eius, et fluent aquæ.
Qui annúntiat verbum suum Iacob,*
iustítias et iudícia sua Israel.
Non fecit táliter omni natióni,*
et iudícia sua non manifestávit eis.
Ant. Confortávit Dóminus seras portárum tuárum, benedíxit fíliis tuis in te.
Ant. 3 In civitate Dei iúbilant ágmina sanctórum, et ángeli decántant hymnum ante thronum Dei, allelúia.
Sequens canticum dicitur cum Allelúia, prouti hic notatur, quando cum cantu profertur; in recitatione vero sufficit ut Allelúia dicatur in initio et fine uniuscuiusque strophæ.
Canticum Cf. Ap 19, 1-2. 5-7
Allelúia.
Salus et glória et virtus Deo nostro,*
(R/. Allelúia.)
quia vera et iusta iudícia eius.
R/. Allelúia (allelúia).
Allelúia.
Laudem dícite Deo nostro, omnes servi eius*
(R/. Allelúia.)
et qui timétis eum, pusílli et magni!
R/. Allelúia (allelúia).
Alléluia.
Quóniam regnávit Dóminus, Deus noster omnípotens.*
(R/. Allelúia.)
Gaudeámus et exsultémus et demus glóriam ei.
R/. Allelúia (allelúia).
Allelúia.
Quia venérunt núptiæ Agni,*
(R/. Allelúia.)
et uxor eius præparávit se.
R/. Allelúia (allelúia).
Ant. In civitáte Dei iúbilant ágmina sanctórum, et ángeli decántant hymnum ante thronum Dei, allelúia.